Przedsiębiorca działający w środowisku B2B ma do wyboru szereg możliwości finansowania. Przed podjęciem decyzji należy jednak przeanalizować dostępne w konkretnym przypadku opcje tak, aby można było podjąć decyzję opartą na solidnym fundamencie. Aby ułatwić Państwu decyzję, postanowiliśmy  przyjrzeć się najczęściej wykorzystywanym źródłom finansowania inwestycji B2B.

Podstawowe źródła finansowania inwestycji B2B

W pierwszej kolejności należy oczywiście wspomnieć o kredytach udzielanych przez banki. Jednak obecnie finansowanie projektów przez bank może być trudniejsze lub mniej opłacalne niż przed pandemią. Jak informuje serwis Bankier.pl, obecnie uzyskanie kredytu może być wyzwaniem, szczególnie jeśli firma działa w branży wysokiego ryzyka (turystyka, hotelarstwo, handel, eventy). Z problemami muszą się też liczyć osoby, których aktualny dochód jest niewielki lub jego źródło jest mało stabilne.

W zależności od branży może występować mniej lub bardziej konserwatywna polityka oceny ryzyka kredytowego. Rosną też często wymagania dotyczące wysokości udziału własnego.

Leasing operacyjny także trudniej obecnie uzyskać. Zmniejszył się też zakres finansowanych urządzeń, głównie ze względu na ryzyko utraty płynności przy odsprzedaży przedmiotu leasingu. Wzrasta również wymagany udział własny leasingobiorcy, co dotyczy także najprostszych form tej formy finansowania, takich jak leasing samochodu.

Finansowanie inwestycji wysokiego ryzyka

Kolejne źródła finansowania należą do kategorii wysokiego ryzyka. Mamy tu na myśli przede wszystkim:

  • Venture Capital (kapitał wysokiego ryzyka) i
  • High-Yield bonds (papiery dłużne wysokodochodowe).

W przypadku tych pierwszych oczekiwana roczna stopa zwrotu z zainwestowanego kapitału to 25-35% w przeliczeniu na USD lub EUR, a horyzont inwestycyjny to czas od 3 do 5 lat, zgodnie z tym co podaje Parkiet.com. Ten sposób finansowania charakteryzuje się specjalizacją sektorową i ma jasno sprecyzowaną strategię wyjścia z inwestycji. Źródła venture capital to przede wszystkim fundusze inwestycyjne i aniołowie biznesu.

Okres finansowania dla papierów dłużnych wysokodochodowych to 7-10 lat, a typową walutą jest USD lub EUR. Charakterystyczna jest marża odsetkowa powyżej odpowiednich obligacji rządowych o porównywalnym okresie zapadalności, a minimalna kwota emisji to ok. 10 milionów złotych.  W Polsce tego typu inwestycje oferuje na przykład JPMorgan czy Allianz (Allianz Euro High Yield Bond).

Niewątpliwą korzyścią obu tych form jest obniżenie udziału kapitału własnego w strukturze finansowania i dywersyfikacja źródeł finansowania.

 W tym miejscu warto przywołać przykład Mezzanine. To instrument pośredni pomiędzy finansowaniem dłużnym, a kapitałowym. Okres jego finansowania to 5-7 lat. Spłata długu najczęściej odbywa się w formie jednorazowej płatności na koniec okresu finansowania. Ważną częścią składową finansowania Mezzanine jest możliwe dodatkowe wynagrodzenie dla inwestora. Jest ono uzależnione od tempa rozwoju przedsiębiorstwa i stwarza pole do otrzymania dodatkowego zysku.

Ponadto Mezzanine charakteryzuje się elastyczną strukturą dopasowaną do konkretnych wymagań projektowych, a główną korzyścią jest obniżenie udziału kapitału własnego w strukturze finansowania i zwiększenie zwrotu z zainwestowanego kapitału.

Vendor financing – alternatywa dla klasycznego podejścia

Vendor financing, czyli finansowanie przez dostawcę to rozwiązanie, w którym dostawca pożycza klientowi środki finansowe, które ten wykorzystuje do zakupu produktów lub usług wspomnianego dostawcy.

Kryzys spowodowany przez pandemię wiąże się z ograniczeniem budżetów i mocno dotyka sprzedaż i przychody dostawców dóbr inwestycyjnych, co skłania ich do poszukiwania nowych rozwiązań.  Przewagą vendor financingu jest to, że dostawcy mogą przygotować dedykowane swoim rozwiązaniom pakiety finansowania, a dostępność i procedury jego uzyskania mogą być znacznie uproszczone.

Vendor financing może ewoluować w kierunku modelu usługowego “as a service” dzięki możliwości rozbudowy dostawy dóbr inwestycyjnych (wraz z finansowaniem) o dodatkowe elementy procesu inwestycyjnego oraz późniejszego jego utrzymania.

Przy dobrych efektach inwestycji istnieje możliwość stworzenia „finansowego perpetuum mobile” z pozytywnym cash flow, bez praktycznie żadnej inwestycji własnej!

Obligacje komercyjne

Takie obligacje to dłużny instrument finansowy, na podstawie którego emitent zaciąga zobowiązanie u obligatariusza, na określony z góry czas.

Inwestowanie w obligacje jest formą lokowania posiadanych oszczędności, przynosi stabilny i z góry określony dochód.

Korzyścią tego typu finansowania jest potencjalny dochód wyższy od lokat bankowych, płynność i dodatkowe uprawnienia – chociażby możliwość zamiany obligacji na akcje. Większość obligacji ma konstrukcję spłaty balonowej, co oznacza, że całość pożyczonego kapitału jest spłacana w dniu zapadalności obligacji. W efekcie brak jest miesięcznego obciążenia przepływów pieniężnych spółki.

NewConnect

Ciekawą formą obligacji komercyjnych na rynku polskim jest rynek NewConnect. Powstał w roku 2007 jako alternatywny system obrotu akcjami, prowadzony poza rynkiem regulowanym Giełdy Papierów Wartościowych. Jest to platforma przeznaczona dla małych spółek o wysokim potencjalnie (głównie działających na rynku IT, nowych technologii i biotechnologii), które nie spełniają warunków wstąpienia na rynek regulowany GPW.

NewConnect może stanowić rozwiązanie dla przedsiębiorców, którzy mają ciekawy, innowacyjny pomysł na biznes, jednak nie spełniają kryteriów stawianych przez bank, aby został im przydzielony kredyt. Przestąpienie do NC oznacza za to łatwiejszy dostęp do kapitału i większy prestiż dla spółki.

Aby wejść na rynek NewConnect spółka (która musi funkcjonować jako akcyjna lub komandytowo-akcyjna) musi sporządzić odpowiedni dokument dopuszczeniowy. Jednym z załączników jest dokument informacyjny, który jest sporządzany we współpracy z Autoryzowanym Doradcą. Taki doradca sporządza odpowiednie dokumenty i wspiera spółkę w zakresie dotyczącym jej funkcjonowania na rynku NC. Lista Autoryzowanych Doradców dostępna jest na stronie NewConnect w autoryzowanej liście dostawców.

Jaki jest koszt skorzystania z usług Autoryzowanego Doradcy? To wydatek rzędu 50-70 tys. złotych. Na ten koszt składają się opłaty sądowe, notarialne i koszty usług prawnych.

Jakie są podstawowe kryteria finansowe wejścia spółki na rynek NC?

  • Nominał pojedynczej akcji musi wynosić co najmniej 0,10 zł
  • Minimalna wartość kapitału własnego to co najmniej 500 000 zł (wliczając środki z przeprowadzonej przed debiutem na rynku NC emisji akcji)
  • Odpowiednie rozproszenie akcji (15% akcji wprowadzanych musi należeć do nie mniej niż 10 inwestorów, mających każdy nie więcej niż 5% w głosach spółki)

 Jaka jest zapadalność obligacji komercyjnych?

 Zapadalność to nic innego, jak termin wykupu obligacji – wtedy to emitent, zgodnie z warunkami emisji, zobowiązuje się do odkupu obligacji od obligatariusza.

Ze względu na termin zapadalności obligacje można podzielić na:

  • krótkoterminowe (do roku),
  • średnioterminowe (termin wykupu od 1 do 5 lat).
  • długoterminowe (z terminem wykupu powyżej 5 lat).

Zapadalność obligacji komercyjnych wynosi najczęściej 2-3 lata.

Kilka słów o FIZ

FIZ, czyli Fundusz Inwestycyjny Zamknięty, to narzędzie zarządzania przeznaczone raczej dla wąskiej grupy klientów, bowiem minimalnym progiem dołączenia do programu jest dysponowanie majątkiem w wysokości co najmniej 25 mln złotych.

Przystąpienie do FIZ wiąże się nie tylko z pomnażaniem majątku, ale i z ulgami podatkowymi. Na FIZ składa się bowiem kilka komponentów: akcje, obligacje i jednostki uczestnictwa. Są one objęte jednym opodatkowaniem. Podatek dochodowy jest opłacany dopiero w momencie wypłaty środków lub całkowitej likwidacji funduszu. Zaznaczmy też, że istotną cechą FIZ jest inwestowanie na całym świecie, co prowadzi do dywersyfikacji źródeł dochodu.

Na chwilę obecną w Polsce istnieją 64 towarzystwa funduszy inwestycyjnych i fundusze inwestycyjne.

Czym jest sekurytyzacja akcji pożyczkowej FIZ?

Sekurytyzacja umożliwia przedsiębiorstwom, instytucjom finansowym i bankom pozyskanie kapitału. To zamiana należności na papiery wartościowe. W ramach stosunków wierzycielsko-dłużniczych podmioty podejmują decyzję o zmianie aktywów na np. łatwiej zbywalne.

W skrócie chodzi o emisję krótkoterminowych dłużnych papierów wartościowych pod zastaw należności (są nimi najczęściej wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów hipotecznych, umów leasingowych czy opłat). Sekurytyzacji nie przeprowadza bezpośrednio firma, która jest nią zainteresowana, ale spółka specjalnego przeznaczenia, która przejmuje aktywa firmy inicjatora.

Od 2000 do 2016 roku sekurytyzacja miała w Polsce sens ekonomiczny jedynie dla banków. Dopiero aktualizacja ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym (tzw. ustawa antylichwiarska) umożliwiła sekurytyzację w sektorze pożyczek innych niż bankowe.

W tym miejscu kilka słów wyjaśnienia: Ustawa antylichwiarska weszła w życie w 2016 roku – miała stanowić ochronę dla pożyczkobiorców przed instytucjami pozabankowymi udzielającymi pożyczek na wysoki procent. Chociaż lichwa jest nielegalna w Polsce, wcześniejsze regulacje nie były wystarczająco precyzyjne. Chodziło o wyeliminowanie nieuczciwych praktyk. Ale pod hasłem „ustawa antylichwiarska” kryją się również kolejne nowelizacje, jednak sam termin pierwotnie dotyczył ustawy przyjętej w lipcu 2015 roku, która zaczęła obowiązywać w marcu roku następnego.

Nowe regulacje (czyli ustawa antylichwiarska z 2016 roku) ograniczyły rentowność tego sektora i wymusiły konieczność udzielania pożyczek na większe kwoty i dłuższy okres. Firmy pożyczkowe miały problem z utrzymaniem płynności finansowej, co wzbudziło ich zainteresowanie sekurytyzacją.

Firmy działające w tej branży pozyskują finansowanie zewnętrzne (np. z FIZ), które przeznaczają na zakupy pakietów regularnie spłacanych pożyczek gotówkowych, wchodząc w posiadanie aktywów, które generują przewidywalne zyski w określonym czasie. Według danych dostępnych na stronie CreditInvest.pl, firmy działające w obszarze transakcji sekurytyzacji zapewniają środki finansowe na uruchamianie akcji pożyczkowych, oferując kapitał w wysokości kilku, czasem też kilkunastu mln złotych miesięcznie.

Zabezpieczenie portfela przez finansowanie dłużne

Ogólnie rzecz biorąc, zakłada się, że bezpieczny portfel inwestycyjny powinien składać się z 30% akcji i 70% obligacji.

Fundusze dłużnefundusze inwestycyjne, które inwestują aktywa głównie w papiery wartościowe o stałym dochodzie (m. in. bony i obligacje skarbowe) i instrumenty dłużne emitowane przez przedsiębiorstwa i samorządy (weksle, bony pieniężne, certyfikaty inwestycyjne).

Lokują pieniądze w obligacjach, co pomaga zabezpieczyć portfel inwestycyjny. Fundusze dłużne mają dobrze zróżnicowane portfele, co ogranicza ryzyko poniesienia straty. Samo finansowanie dłużne natomiast może być ciekawą alternatywą dla przedsiębiorstw poszukujących źródeł finansowania projektów B2B.

W tym miejscu warto dodatkowo przywołać dwa inne źródła finansowania dla firm:

Crowdfunding

Crowdfunding to rozwiązanie, z którego chętnie korzystają firmy we wczesnej fazie rozwoju, przede wszystkim start-upy. Finansowanie społecznościowe polega budowaniu społeczności inwestorów wokół danego start-upu, którzy decydują się zainwestować swoje środki w określone przedsięwzięcie biznesowe.

Pod koniec 2020 roku Parlament Europejski wprowadził nową dyrektywę, która reguluje tę formę finansowania. Rozporządzenie ma zapewnić spółkom poszukującym kapitału możliwość wykorzystania crowdfundingu, bez wątpliwości dotyczących legalności tego finansowania. Stwarza też ujednolicone dla całej UE ramy crowdfuningu, co ma ułatwić działalność ogólnoeuropejską. Pełną listę zmian wprowadzanych przez wspomnianą dyrektywę znajdą Państwo np. tutaj. W Polsce pozyskanie tego typu finansowania (jak również zainwestowania środków) jest możliwe z pomocą platformy Beesfund.

Marketplace Lending

To pokrewne do crowdfundingu rozwiązanie, które bazuje na platformach internetowych, które umożliwiają inwestorom pożyczanie pieniędzy wybranym pożyczkobiorcom.

Ten model finansowania (ewoluujący w stronę wyspecjalizowanego refinansowania akcji pożyczkowej profesjonalnych instytucji finansowych: pożyczkodawców, faktorów, leasingodawców i B2B lenderów) wywodzi się historycznie z wcześniejszego modelu pożyczek społecznościowych, znanego w Europie Zachodniej pod nazwą peer-to-peer lending (P2P). Są one w naszym kraju dostępne na przykład za pośrednictwem serwisu Finansowo.pl.

Z rozwiązania tego korzystają zarówno firmy, które po raz pierwszy poszukują takiego finansowania, jak i spółki, które już w przeszłości pożyczały środki finansowe.

BILLECTA FINANCE – finansowanie dłużne B2B

W oparciu o kapitał pochodzący w 100% od podmiotów z naszej grupy kapitałowej oferujemy finansowanie dłużne, zawsze szyte na miarę oraz w pełni dostosowane do specyfiki danego projektu biznesowego.

Wychodzimy naprzeciw oczekiwaniom naszych klientów – indywidualnie dostosowujemy terminarz finansowania, harmonogram spłat i ustanawiane zabezpieczenia. Oprócz specjalistycznych programów finansowania dedykowanego krajowym instytucjom finansowym (firmom windykacyjnym pożyczkowym, leasingowym i faktoringowym) nasza firma właśnie rozpoczyna dystrybucję konkurencyjnych kosztowo pożyczek pieniężnych dla małych i średnich przedsiębiorstw pod nazwą SME Direct.

Jeśli chcieliby Państwo dowiedzieć się więcej o finansowaniu w ofercie Billecta Finance, krajowej spółki wchodzącej w skład szwedzkiej grupy kapitałowej SAVELEND – zapraszamy serdecznie do kontaktu.

Autor: Jarosław Grygiel – pełnomocnik szwedzkiej grupy kapitałowej Savelend Credit Group AB na Polskę. Dyrektor krajowy oraz Billecta Finance (www.billectafinance.pl).

/materiał partnera